Format PDF : W śmiertelnym Uścisku Niewidzialna Klatka -Lichwa

Lichwa zmora ludzkości, pożywka gadów.
Słowo lichwa pochodzi od łacińskiego słowa „usus”, które
oznacza „użycie”. Termin pierwotnie oznaczał jakiekolwiek
obciążenie pożyczki, a nie tylko „nadmierne” obciążenie
pożyczki. Termin ten oznaczał nadmierne obciążenie kredytu,
uzasadniające naliczenie odsetek od kredytu. Starożytne
społeczeństwa, od starożytnych Sumerów po starożytnych
Rzymian, a także średniowieczna Europa były przerażone lichwą.
Z drugiej strony, współczesne społeczeństwo nie tylko uważa, że
lichwa jest czymś normalnym i niezbędnym dla efektywnego
funkcjonowania gospodarki, ale że lichwa nie jest nawet
problemem. Rodzi to dwa pytania. Po pierwsze, dlaczego
starożytne społeczeństwa nie tylko obawiały się lichwy, ale także
bały się jej? Drugie pytanie, co jest takiego we współczesnym
umyśle, że tak trudno zrozumieć, dlaczego lichwa jest zła?
Zapewne jest to wynikiem edukacji niewolniczej, kwestią
rozumienia sprawiedliwości. Współczesnemu człowiekowi bardzo
łatwo jest pomyśleć, że starożytne społeczeństwa bały się lichwy,
ponieważ były „wsteczne”, „niewykształcone”,
„niecywilizowane” i „nieoświecone”. Jednak rzeczywiście istniało
kilka starożytnych społeczeństw, które według współczesnych
standardów byłyby uważane za „zaawansowane” w swoim czasie,
na przykład starożytni Sumerowie, których gospodarki opierały
się na kredytach, a nie na wymianie handlowej. Znaleziono
sumeryjskie kamienne tablice rejestrujące transakcje kredytowe,
świadczące o tym, że takie transakcje istniały, nawet z taką, w
której ktoś mówił drugiemu, aby nie pobierał od niego żadnych
odsetek. Więc co takiego było w lichwie, że tak różnorodne
starożytne społeczeństwa przestraszyły się lichwy?