Książka , która powinna być czytana zaraz po „Krucjaty – Po Drugiej Stronie Lustra” i przed „Cesartwo Austro- Węgierskie”
Przeniesmy się do czasów gdy zakon krzyżacki już dobrze
usadowiony w Prusiech litewskich oraz na pomorzu gdańskim
finansowany nadto przez dwie najwyższe tedy powagi świata, od
papieży i cesarzów rzymskich aż wreszcie od książąt i szlachty
saksońskiej. Dzięki temu poparciu Zakon pozyskuje środki
materialne na swe wyprawy zaborcze i coraz to większe siły
wojenne, konnych i pieszych wojowników ju nie tylko z całych
Saksoni, ale z Flandryi, z Francji i Anglii. Wszystko to spieszyło
na boje z ostatnimi poganami Europy, już to by pozyskać łaski
duchowne, już by zyskać materialną korzyść lub sławę na wojnie
z poganami lub z Rusi, którą zresztą na równi z poganami
traktowano. W tym ciągłym napływie posiłków leżała też
niespożyta siła Zakonu. W kręgu zainteresowania zakonu znalazła
się zatem Żmudź. Poza tym Zakon Krzyżacki zaczął wymykać się
spod kontroli Rzymu. O tej eksterminacyjnej walce świadczy już
to samo, że wojna ze strony Zakonu była ustawiczna, co roku
odbywano większe wyprawy zarówno z Prus, jako te z Inflant. Z
liczby kilku dziesiątek landmistrzów inflanckich siedmiu padło w
boju z Litwinami, poczynając od Wolkina, który zginął w walce ze
Żmudzinami w 1236 r. a po Franciszka Kerszdorfa, który poległ w
bitwie nad Swiętą w 1435 r. Oprócz tych dwóch zas, zginął w
1260 r. pod Bawskiem landmistrz Burchard von Hornhusen, w
1270 pod Karkhusen Otto von Luterberg, w1279 r. pod
Ascheraden Ernest z Rassburga,w 1287 landmistrz Willekin w
odwrocie z Semigaliiw, 1298 r. Bruno landmistrz nad Teiderą—
wszyscy w boju z Litwinami. Kościół w końcu nie mógł obojętnie
patrzeć na taki ucisk i eksterminację pogan, choć i tak było to
Watykanowi na rękę i zarówno przez usta papieży, jakoteż
episkopatu wzywał mistrzów i landmistrzów do cofnięcia się z tej
drogi, jednakowoż bezskutecznie. Prawda jak zwykle jest
dziwniejsza niż wymysł. Zaraz wytłumaczę stanowisko kościoła
dlaczego nagle swoich piesków Rzym zapragnął skarcić. Przede
wszystkim nie dostawali profitów materialnych ani ziem
pogańskich, które Zakon zagarniać począł tylko dla siebie. np.
Zakon opanowawszy episkopat w Prusiech, narzucił mu swą
regułę Zakonu Maryjnego, tak że wszyscy biskupi i kanonicy
musieli być także członkami Zakonu, zależnymi od Mistrzów
saksońskich, rozpoczął zakon walkę z episkopatem inflanckim.
Chciał go również zmusić do przyjęcia reguły zakonnej,
jakkolwiek biskupi byli tutaj włściaciwymi (dla kościoła
rzymskiego) panami Inflant, którzy obdarowali najpierw Rycerzy
Mieczowych a przez nich i Krzyżaków ziemiami.
Opinie
Na razie nie ma opinii o produkcie.